- minor
- minor minus, ōris, adj. comp. (for posit. and sup. see parvus, minimus)
[3 MAN-], smaller, less : navigia, Cs.: pecunia minor facta: inter ignīs Luna minores, H.: Hibernia dimidio minor quam Britannia, less by half , Cs.: genibus minor, i. e. kneeling , H.: Neve minor sit quinto actu Fabula, shorter , H.: luna, waning , H.—As subst n. : minus praedae quam speraverant fuit, L.: sociis dimidio minus quam civibus datum, less by half , L.: minus opinione suā efficere, Cs.—Of time, less, shorter, briefer : tempus, O.: dies sermone minor, too short for , O.—Of age, younger, junior : minor natu: filia minor regis, Cs.: aetate minores, O.: minor uno mense, H.—Plur. as subst, posterity, descendants : nostri minores, V.: Et fessae referunt se minores, the young , V.—Fig., inferior, less important : res: sapiens uno minor est Iove, H.: sunt notitiā multa minora tuā, unworthy of , O.: in certamine, beaten , H.: tanto certare, unfit to cope with , H.: capitis minor, see caput.—As subst n. genit ., in expressions of value or price, at a lower price, of less value : minoris vendere: (suam fidem) non minoris quam publicam ducere, S.: minores facere filium quam, etc., care less for .
* * *Iminari, minatus sum V DEPthreaten, speak/act menacingly; make threatening movement; give indication ofIIminoris N Mthose inferior in rank/grade/age, subordinate; descendants (pl.)
Latin-English dictionary. 2013.